Smuggler´s Logboek #15

De wind gierde over de rotsige kust toen ik, gehuld in mijn versleten leren jas, het pad volgde die alleen de oude whiskysmokkelaars nog kennen. Schotland had me weer in zijn greep, het ruwe landschap, de geur van zeezout, heide en het fluisteren van geheimen die alleen verteld worden aan wie lang genoeg luistert.

Ik was op zoek naar niets in het bijzonder, zoals dat meestal gaat wanneer je jaren van smokkel en vatenjacht achter de rug hebt. Maar juist dan, wanneer je niets verwacht, komt het onverwachte je tegemoet.

In een half ingestorte schuur, ergens tussen de mist en de bergen, vond ik het: drie vaten die anders roken dan alle andere. Alsof ze mij riepen. Alsof ze wisten dat ík degene was die ze moesten vinden.

Ik veegde het stof weg en voelde meteen dat dit geen gewone vaten waren. Ze lagen te knuffelen, ja dat is het enige woord, met drie soorten hout die elk hun eigen verhaal fluisterden. Een bourbonvat, dat zijn zoete vanille en honing achterliet. Een Islay-vat, dat nog nagloeide van turf en zeewind. En een oloroso-vat, dat de diepe tonen van rozijnen, krentjes  en oud hout had meegegeven.

Met mijn mes tikte ik voorzichtig tegen de duigen, alsof ik op de deur klopte van een oude vriend. Toen ik de vaten opende, kwamen de geuren me tegemoet als een warme omhelzing. Zoetigheid eerst vanille, toffee, iets bijna romigs. Daarachter borrelde langzaam een gedurfde turf op, rokerig en eigenwijs, alsof het me wilde herinneren aan de stormachtige kusten van Islay. En net toen ik dacht dat het verhaal verteld was, kwamen de ronde, volle tonen opzetten van gedroogd fruit en kruimelig gebak… een geur die deed denken aan een kerstmarkt in de regen, of aan de keuken van een oude oma die altijd net iets te veel sherry in haar taart deed.

Ik lachte hardop. Dit was geen vondst. Dit was een wonder.

Ik sloot de vaten en zat even met een probleem. Hoe krijg ik die drie vaten mee naar mijn Whisky Warehouse in Leidschendam? Het probleem was snel en simpel opgelost. Na jaren van knuffelen was het grootste deel van de whisky verdampt. De engelen zullen mij ooit dankbaar omhelzen! Van de drie vaten heb ik er een van gemaakt, hees het op mijn kar en fluisterde:

“Kom maar mee, ouwe. Jij en ik gaan geschiedenis schrijven.”

Nieuwsgierig naar mijn laatste aanwinst? Loop dan eens binnen bij mijn broer Peet van Drankenspeciaalzaak Peet in Leidschendam. Hij heeft het vat laten bottelen en er 158 flessen uitgeperst, Jeroen, zijn partner in crime, heeft weer een fantastisch etiket gemaakt en de whisky de naam “Winter Edition” gegeven. Een prachtig, uniek cadeau maar zeker een heerlijke dram om zelf van te genieten

De Barrel Smuggler