Smuggler`s Logboek #7

Ik en het Geheime PX Vat van Rynbende

Ze noemen me de Barrel Smuggler, mijn moeder gaf me ooit een keurige naam. Die is allang vergeten, net als de meeste regels die ik ooit volgde. Wat ik doe? Ik luister naar fluisteringen over vergeten vaten. En als ik iets wil, dan vind ik een manier om het van niemand te maken.

Zo hoorde ik op een gure avond, half laveloos in een Schiedams kroegje, over een bijzonder vat: een PX-vat, ergens diep in de kelder van een oude distilleerderij. Niet zomaar een spirit. Nee, een Spirit van Rynbende, ooit trots van Schiedam, nu een schim uit vervlogen tijden. Alleen dit vat leeft nog. Het lag daar stil, opgesloten in eikenhout, badend in stroperige zoetheid van Pedro Ximénez. En het schreeuwde mijn naam.

Sindsdien slaap ik slecht. Elke nacht zie ik dat vat voor me, glanzend in het kaarslicht, terwijl de geur van rozijnen en karamel mijn neus binnendringt. Ik wist: dat vat moet van mij zijn! Of beter gezegd, dat vat moet vrij zijn.

Dus ging ik, in het holst van de nacht, op de natte keitjes en langs grachten die net zo oud zijn als mijn zonden. Een kraai op mijn schouder, mijn enige getuige. Met een oude koevoet, een rol touw en mijn stomme lef. De houten luiken gaven mee — Schiedam fluisterde zacht dat het mij gegund was.

Beneden in die kelder was het stil. Alleen mijn ademhaling, het tikken van druppels, het kraken van eeuwenoud hout. Daar lag het. Het PX-vat. Zwart, plakkerig, vol belofte. Ik legde mijn hand erop, warm en bijna levend. Ik hoorde boven me iets schuiven. Een nachtwaker misschien? Of een geest van de oude meesterstoker Job Kramer Freher die zijn vat wil beschermen?

Ik glimlachte. Te laat, ouwe. Dit vat gaat mee met mij.

Met een krik, een gammele steekkar en alle voorzichtigheid die ik bezit (dat is niet veel), wurmde ik het PX-vat los. Een trage, piepende optocht door de stegen van Schiedam richting de haven. Elke kraak van het vat klonk als verraad, maar de stad zweeg. Schiedam snapt dit spel — ze leeft van geheimen en sterke drank.

Nu ligt het vat ergens veilig op een schip. Mijn vat. Klaar om naar mijn Whisky Warehouse in Leidschendam te varen.

Er gaan geruchten dat dit op 23 augustus, tijdens de Monmartre aan de Leidschendamse Sluis, gaat gebeuren. Precies weet ik het niet. Soms staat de tijd even stil en dat is goed. Uiteraard ga ik je de op de hoogte brengen, doormiddel mijn Logboek, wanneer wij het anker lichten en koers varen naar Leidschendam.

Nu schenk ik voor mijzelf een goed glas Rynbende Vintage Jenever in en  proost ik op de Barrel Smuggler, proost ik op Schiedam en ik proost op een Spirit die nooit echt verdwijnt.